Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στον τόπο σου, ήξερα ότι θα με συνεπάρεις.
Οι γαλαντόμες ελιές πλάι στα ζωηρά πεύκα, η μοναχική γκορτσιά, τα κυπαρίσσια τα αιχμηρά.
Το χώμα το πηλώδες, το λαχταριστά κοκκινωπό, το ζαλωμένο με πλήθος μυστηριώδη … Διαβάστε περισσότερα
Ήταν το σήμα κατατεθέν του νησιού. Χρόνια τώρα, δεν τον κατοικούσε μόνιμα φαροφύλακας. Οι νέες τεχνολογίες είχαν κάνει περιττή τη συνεχή ανθρώπινη παρουσία. Λειτουργούσε πλέον με ενέργεια που εξασφάλιζαν αυτόματα φωτοβολταϊκά συστήματα. Κάθε δεκαπέντε μέρες, ωστόσο, ο φαροφύλακάς του τον … Διαβάστε περισσότερα
Οι τελευταίες ηλιαχτίδες της μέρας διαπερνούσαν γλυκά, σχεδόν ντροπαλά το συννεφένιο πάπλωμα που σκέπαζε τον ουρανό της Καρύστου. Το σούρουπο νότιζε απαλά και έντυνε με θαμπά, αναιμικά χρώματα το τοπίο στη νότια αυτή γωνιά της Ευβοϊκής γης. Η θάλασσα αναστέναζε … Διαβάστε περισσότερα
Ήθελα μόνο να περάσω απέναντι.
Ένα μεγάλο, γκρίζο, σκληροτράχηλο φίδι χώρισε το δάσος μου στα δυο. Από τη μια μεριά εγώ και οι όμοιοί μου. Από την άλλη το Άγνωστο. Αυτό που πάντα μυρίζει ωραιότερα, φαντάζει ομορφότερο, κρύβει τις καλύτερες … Διαβάστε περισσότερα
Θέλω να πετάξω πολλά.
Να τακτοποιήσω άλλα.
Να καταλάβω περισσότερα.
Να θυμώνω όλο και λιγότερο.
Ν’ αλλάζω σελίδα γρηγορότερα.
Θέλω γαλήνη που να διαρκεί.
Θέλω ομορφιά που επιτέλους να επιβάλλεται, να νικά.
Θέλω καθαρές δουλειές. Στρογγυλά λόγια. Μετρημένες αποστάσεις.
Θέλω … Διαβάστε περισσότερα
Ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο. Τον κοίταξε με τις δύο ολοστρόγγυλες λιμνούλες αθωότητας αφύλακτες. Είχε στη στιλπνή ακούραστη ράχη σχεδιασμένους παλιούς ναυτικούς χάρτες του σεβαστού προγόνου της Πρωτέα. Τα πτερύγιά της στολισμένα με τα παράσημα της αέναης περιπλάνησης. Δεν τη χωρούσε
Αναστατώνεις το καλοκαίρι προσδοκώντας κι εγώ δεν ξέρω τι πράγματα και θαύματα, τι ανήκουστα κατορθώματα. Να δανειστείς, λέει, του Ποσειδώνα την τρίαινα, να προσαράξεις στην Ιθάκη ναυαγός, αγκαζέ με την Κίρκη και την Καλυψώ. Ν’ αναταράξεις τη μεγαλοθυμία του χαλκέντερου … Διαβάστε περισσότερα