Αχού, γιατί να σπάσω;
Τι ακόμη θα περάσω
πια μέσα στα σκουπίδια,
μακριά απ’ τα παιχνίδια;
Ποιο άτσαλο παιδάκι
δεν πρόσεξε λιγάκι,
μου φέρθηκε με βία;
Δεν είχα προστασία…
Τραυματισμένο, μόνο,
γιατί με τόσο πόνο
να χάσω τη χαρά μου,… Διαβάστε περισσότερα
Ο χρυσός της ο μπαμπάς
δούλευε σ’ ένα μαγαζί
με υφάσματα πολλά
κι έραβε καταπληκτικά!
Ήξερε να φτιάχνει ρούχα
για μεγάλους και μικρούς
καλοκαίρια
Κάθε φορά που θα κοιτάζουμε ένα αστέρι
θα είμαι δίπλα σου να σου κρατώ το χέρι
και από μέσα μου θα κάνω μια ευχή
να ταξιδεύουμε παντού εγώ κι εσύ!
Να ξεκινάμε πριν ο ήλιος ξεμυτίσει
και να αράζουμε λιγάκι … Διαβάστε περισσότερα
Περάσαμε καταπληκτικά συμμετέχοντας στη βιβλιοφιλική δράση των Εκδόσεων Υδροπλάνο με τίτλο “Ταξίδι στον Πλανήτη Βιβλίο!”. Πρώτα διαβάσαμε προσεκτικά και συζητήσαμε τους όρους και τους κανόνες συμμετοχής στο διαγωνισμό.
Μετά προχωρήσαμε σε έναν “καταιγισμό ιδεών” που οδήγησε σε ψηφοφορία, ώστε να … Διαβάστε περισσότερα
Έναν καιρό και μια φορά
την Άνοιξη ζητούσα.
Είχε αργήσει να φανεί
κι εγώ ανησυχούσα.
Πήρα το δρόμο το μακρύ,
κάθε μικρό σοκάκι,
παρέα με μια μέλισσα
κι ένα χρυσομυγάκι.
Την πρώτη μέρα στάθηκα
σ’ ένα ποτάμι πλάι.
-Που είναι … Διαβάστε περισσότερα
Κόκκινη κλωστή δεμένη
μ’ άσπρη στριφογυρισμένη,
Μάρτη θα καλωσορίσει,
παραμύθι ν’ αρχινήσει!
Από πάνω σαν τηγάνι,
από κάτω σαν μπαμπάκι,
από πίσω σαν ψαλίδι.
Τι είναι; το χελιδονάκι!
Χελιδόνι το αγόρι,
χελιδόνι το κορίτσι.
Ξέσπασε μια καταιγίδα
κι άρχισαν τα … Διαβάστε περισσότερα
Που να σταθώ και τι να πω
και που το δίκιο μου να βρω;
Εγώ ξενάκι στο κλαρί
κι εσύ αλάτι στην πληγή.
Μονάχα αυτό παρακαλώ,
να ζήσω έναν αγερμό.
Να έρθει κάποτε η στιγμή
που η ελπίδα θα ξεσηκωθεί.… Διαβάστε περισσότερα
Πόσο θα ’θελα να ήμουν
μια αρκούδα καφετιά,
που φαρδιά πλατιά κοιμάται
σε απάνεμη σπηλιά.
Να γεμίζω την κοιλιά μου
με βατόμουρα γλυκά,
αγριοφράουλες και μήλα,
καστανάκια τραγανά.
Με φουντούκια, βελανίδια
κι από πάνω για γλυκό
μέλι νόστιμο, χρυσάφι,
θυμαρίσιο … Διαβάστε περισσότερα
“…Τότε κοιτάχτηκαν στα μάτια κι ο άνθρωπος, αργά, φίλησε το ζώο στη μουσούδα του που έσταζε γάλα.
– Γιατί; τη ρώτησε.
Εκείνη του έγλειψε το πρόσωπο σαν να του ‘λεγε:
– Μπορεί γιατί η αγάπη είναι πιο μεγάλη από μας.… Διαβάστε περισσότερα
Η καλομάνα η Δήμητρα παίζει τις σαϊτιές της.
Πανώριο χράμι ύφανε με όλες τις κλωστές της.
Για τη μοναχοκόρη της το ξόμπλιασε με χάρη,
στου Άδη το προσκέφαλο ύπνος να μην την πάρει.
Μ’ αν τύχει κι αποκοιμηθεί γλυκά η … Διαβάστε περισσότερα