Αυτό το θηρίο ποιος θα το εξημερώσει;
Ποιος θα λιμάρει τα ανόσια, αρπακτικά του νύχια;
Ποιος θα μαράνει τα ασίγαστα, ηφαιστειακά του μάτια;
Ποιος θα κουλαντρίσει τα παμφάγα, αδυσώπητα χέρια του;
Ποιος θα υποτάξει τον ανίερο, υψιπετή βηματισμό του;
Αυτό … Διαβάστε περισσότερα
Είδα εψές στον ύπνο μου
πόλη παραμυθένια,
με πεζοδρόμια πράσινα,
σχολεία φιλντισένια.
Είδα τους δρόμους παστρικούς,
δημάρχους να ’χουν κότσια
και στις διαβάσεις ξέγνοιαστα
μπαστούνια και καρότσια.
Είδα πλατείες σαν φωλιές,
πολιτισμού οάσεις,
κέντρα υγείας που έμπαινες
τους πόνους να … Διαβάστε περισσότερα
Να είχα μία Κιβωτό άτρωτη και μεγάλη
που ν’ αρμενίζει άφοβα μες στην ανεμοζάλη.
Να σώζονται στ’ αμπάρια της ζώα φυτά κι ανθρώποι
σαν παίζουν χθόνιοι καιροί με τη ζωή μας τόπι.
Να είναι ο Δευκαλίωνας στην πλώρη καπετάνιος
κι … Διαβάστε περισσότερα
Πλημμύρισαν τα διάσελα,
βουλιάξανε οι δρόμοι,
τον κόσμο πια δεν τον βαστούν
του Άτλαντα οι ώμοι.
Ανοίξανε οι ουρανοί,
νερά μας πνίγουν τόνοι,
στον ντόκο πλάι, στον Πειραιά,
φουντάραν τον Αντώνη.
Δελφίνι, Θεέ μου, ας ήμουνα
στην αφρισμένη αμάχη,
να … Διαβάστε περισσότερα
2 Σεπτεμβρίου 2021, στο Παλαιό Φάληρο. Πρωί, ζέστη πηχτή, ατμόσφαιρα βαριά από την κλεισούρα των θερινών διακοπών και βρίσκομαι ανάμεσα σε μπάζα, σκουπίδια, άχρηστο υλικό προς ανακύκλωση, έπιπλα, μηχανήματα και αντικείμενα που έχουν μετακινηθεί και είναι ένας σωρός λόγω οικοδομικών … Διαβάστε περισσότερα
Ποιος θέλει να κατακαώ,
βορά να γίνω στο Κακό
και στάχτη στο περβάζι;
Ποιος τη φουντώνει τη φωτιά
κι όταν με πνίγει το γλεντά
και ύπουλα καγχάζει;
Ποιος έχει φίδια για μηρούς
και τους εχθρούς μου κολλητούς
με μάτια φλογισμένα,… Διαβάστε περισσότερα
Τι κόσμος είναι αυτός, μπαμπά,
πληθύναν οι φονιάδες
κι οι δικηγόροι στα λεφτά
κάνουνε τεμενάδες.
Τι κόσμος είναι αυτός, μαμά,
φουντώνει και κορώνει
κι αυτός που ανάβει τη φωτιά
γλεντά και καμαρώνει.
Τι κόσμος είναι αυτός, παππού,
παντού ξέρες κι … Διαβάστε περισσότερα
Δεν θέλω άλλο κόκκινο,
κατάπιε κάθε χρώμα.
Μου μαύρισε όσα ήξερα
κι όσα δεν είδα ακόμα.
Δεν θέλω άλλα σχόλια
μπρος στ’ άψυχα κουφάρια.
Ας κλάψουν κι ανασκουμπωθούν
όσοι είναι παλικάρια.
Δεν θέλω άλλα πειθήνια
αυτιά σε ατροφία.
Γι’ αρνιά … Διαβάστε περισσότερα
Χθες θα γιόρταζε η αδερφή ψυχή μου που αναλήφθηκε
μαραγκιάζοντας κάθε μου καλοκαίρι
Αναρίθμητες εστίες πικραμύγδαλου
φουντώνουν σε ολόκληρη την επικράτεια
ενώ κάποιοι αμέριμνοι και άχαροι περδικολαλούν
«Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν»…
Κράτησα στη χούφτα μου το ομοίωμα ενός … Διαβάστε περισσότερα
Ήταν ο Μάης κάποτε
λιβάδι ανθισμένο,
άσμα ασμάτων λιόχαρο,
χιλιοτραγουδισμένο.
Ήταν ο Μάης κάποτε
μπράτσα ξεγυμνωμένα,
της βιοπάλης πρόσωπα
μπαρουτοκαπνισμένα.
Ήταν ο Μάης κάποτε
ευτυχισμένο ποίημα.
Λίγο ουρανός και λίγο γη
μέσα στο ίδιο κύμα.
Ήταν ο Μάης κάποτε
ταύρος … Διαβάστε περισσότερα