Ήταν κάποτε μια χώρα που οι κάτοικοί της δεν μιλούσαν. Ένας σκληρόκαρδος αφέντης κατακτητής τους είχε φιμώσει. Πέρασαν τέσσερις αιώνες φιμωμένοι. Ώσπου πίστεψαν ότι δεν είχαν ούτε στόμα ούτε μιλιά. Έπρεπε, όμως, να συνεχίσουν να ζουν και να επικοινωνούν μεταξύ … Διαβάστε περισσότερα
Tag Archives: Πεζογραφήματα
Αρλεκίνος
Ξύπνησα ανάμεσα σε αμέτρητους αιχμηρούς σταλακτίτες. Ήταν οι υπερόπτες ρόμβοι του που εξακοντίστηκαν στο μεσουράνημα μιας ακόμη κατάκοπης ανατολής.
Μη με πολιορκείς μ’ αυτά τ’ ανυποψίαστα χρώματα, του είπα. Τα μάτια μου μπορεί να μούδιασαν από την άσβεστη δίψα τους,
Το φάντασμα του φάρου
Ήταν το σήμα κατατεθέν του νησιού. Χρόνια τώρα, δεν τον κατοικούσε μόνιμα φαροφύλακας. Οι νέες τεχνολογίες είχαν κάνει περιττή τη συνεχή ανθρώπινη παρουσία. Λειτουργούσε πλέον με ενέργεια που εξασφάλιζαν αυτόματα φωτοβολταϊκά συστήματα. Κάθε δεκαπέντε μέρες, ωστόσο, ο φαροφύλακάς του τον … Διαβάστε περισσότερα
Η βόλτα ενός Ιππότη
Οι τελευταίες ηλιαχτίδες της μέρας διαπερνούσαν γλυκά, σχεδόν ντροπαλά το συννεφένιο πάπλωμα που σκέπαζε τον ουρανό της Καρύστου. Το σούρουπο νότιζε απαλά και έντυνε με θαμπά, αναιμικά χρώματα το τοπίο στη νότια αυτή γωνιά της Ευβοϊκής γης. Η θάλασσα αναστέναζε … Διαβάστε περισσότερα
Ήθελα μόνο να περάσω απέναντι
Ήθελα μόνο να περάσω απέναντι.
Ένα μεγάλο, γκρίζο, σκληροτράχηλο φίδι χώρισε το δάσος μου στα δυο. Από τη μια μεριά εγώ και οι όμοιοί μου. Από την άλλη το Άγνωστο. Αυτό που πάντα μυρίζει ωραιότερα, φαντάζει ομορφότερο, κρύβει τις καλύτερες … Διαβάστε περισσότερα
Χρόνος Προσωπικός
Θέλω να πετάξω πολλά.
Να τακτοποιήσω άλλα.
Να καταλάβω περισσότερα.
Να θυμώνω όλο και λιγότερο.
Ν’ αλλάζω σελίδα γρηγορότερα.
Θέλω γαλήνη που να διαρκεί.
Θέλω ομορφιά που επιτέλους να επιβάλλεται, να νικά.
Θέλω καθαρές δουλειές. Στρογγυλά λόγια. Μετρημένες αποστάσεις.
Θέλω … Διαβάστε περισσότερα
“Η θάλασσα βαθιά αποκοιμισμένη…”
«Κι ήτανε τόσο η θάλασσα βαθιά αποκοιμισμένη,
που ’βλεπες μες στα βάθη της ανάποδα χτισμένη
την όμορφην ακρογιαλιά, τα σπίτια, το ξωκλήσι
τον πύργο τον απάτητο, τη μαρμαρένια βρύση».
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Χρόνους απροσμέτρητους στο νησιωτικό καρτέρι αλήτευα και σίτευα. Περίμενα
Καλπάκι 1940…
Ξώμεινες εκεί ν’ αγναντεύεις το Απροσδόκητο. Στο στέρνο σου αετοφωλιές, στα μπράτσα σου περιβραχιόνιο οι ευωδιές του θυμαριού, των αγριόβατων, του έλατου. Στα χείλη αστείρευτη νεροσυρμή οι αθιβολές των μακρινών προγόνων. Και στους λαγόνες λύκων κι αγριογούρουνων οι πατουχιές.
Δεν … Διαβάστε περισσότερα
Άγιος Δημήτριος
Πολλά πολλά χρόνια πριν, πάνω από 1700, ζούσε στη Θεσσαλονίκη μια οικογένεια που είχε απ’ όλα τα καλά. Είχε κι ένα μονάκριβο γιο που τον ανάτρεφε στα πούπουλα. Τον έλεγαν Δημήτριο. Ήταν άξιο, μελετηρό και γενναίο παλικάρι. Μεγαλώνοντας σπούδασε και … Διαβάστε περισσότερα
Σεπτέμβρης
Καμία όρεξη δεν είχα φέτος ν’ αφήσω την ξωμεριά μου, τ’ αμπελάκι στους ηλιοκαμένους τρόχαλους και το λιόφυτο στους αναβαθμούς κάτω απ’ το φρύδι τ’ ουρανού και να ’ρθω να σας βρω. Το παξιμάδι με το ξύγαλο κολάτσιζα. Με μια … Διαβάστε περισσότερα