Φθινοπωράκι μου…

Στα όνειρά μου απάγκιασε
ένα φθινοπωράκι,
με λουλακί αδιάβροχο,
προσφάι στο δισάκι.

Είχε δεμένο στο λαιμό
φουλάρι μεταξένιο,
γεμάτο πλατανόφυλλα
και χρυσοκεντημένο.

Στο μπράτσο είχε περαστή
μια καλαθούνα οπώρες.
Σεργιάνιζε στις γειτονιές
και γλύκαινε τις ώρες.

Κοντοστεκόταν στην αυλή
που … Διαβάστε περισσότερα

Αυτό το θηρίο…

Αυτό το θηρίο ποιος θα το εξημερώσει;
Ποιος θα λιμάρει τα ανόσια, αρπακτικά του νύχια;
Ποιος θα μαράνει τα ασίγαστα, ηφαιστειακά του μάτια;
Ποιος θα κουλαντρίσει τα παμφάγα, αδυσώπητα χέρια του;
Ποιος θα υποτάξει τον ανίερο, υψιπετή βηματισμό του;

Αυτό … Διαβάστε περισσότερα

Ο λέοντας του Πειραιά

Ο λέοντας του Πειραιά
αδιάκοπα εποπτεύει
ό,τι έχει ρίξει άγκυρα
και ό,τι ταξιδεύει.

Είναι φρουρός ακοίμητος,
δεν τρώει και δεν πίνει
και όλα όσα του στέρησαν
απλόχερα τα δίνει.

Αν στα ποδάρια του μπροστά
λιγάκι ξαποστάσεις,
θα νιώσεις απ’ το … Διαβάστε περισσότερα

Θαλασσογραφία (του Αυγούστου)

Αν έβρισκα τη δύναμη
τη μοίρα μου ν’ αλλάξω,
με μια μονάχα κίνηση
τη μέρα μου ν’ αδράξω,
δεν θα ζητούσα χρήματα
ή άλλα μεγαλεία,
καράβι μόνο να ’μουνα
σε θαλασσογραφία.

Στην προκυμαία του Πειραιά,
σε χρόνους περασμένους,
μαζί με … Διαβάστε περισσότερα

Παράξενη καρδιά

Ρωτάς πως είναι δυνατό
να βλέπω στα σκοτάδια,
τα μάτια μου αφού γέμισαν
με δάκρυα και σημάδια.

Ρωτάς πως είναι δυνατό
να γράφω δίχως χέρια,
αφού κομμάτια έγιναν
στου κόσμου τα μαχαίρια.

Ρωτάς πως είναι δυνατό
ακόμη να βαδίζω
στις … Διαβάστε περισσότερα

Το ποίημα είναι…

Το ποίημα είναι παράθυρο σε τοξωτό περβάζι,
ορθάνοιχτο σε πράγματα που ο νους μας δεν τα βάζει.

Το ποίημα είναι φρουτόδεντρο σ’ ωραίο περιβόλι,
που ανθίζει και καρποφορεί και το θαυμάζουν όλοι.

Το ποίημα είν’ αστρόπλοιο σε θάλασσα μεγάλη,
που … Διαβάστε περισσότερα

Ζάκρος

Μια ηρωίδα αν θα μπορούσα εγώ να γίνω,
στο παρελθόν μου να τρυπώσω και να μείνω,
μινωική μία οικία ήθελα να ’χω,
στης Κάτω Ζάκρου τον αγέρωχο το βράχο.

Σε ριζιμιό, φασκομηλιάς βαθύ χαράκι
να βαλαντώνω όταν με πιάνει το … Διαβάστε περισσότερα

Αρλεκίνος

Ξύπνησα ανάμεσα σε αμέτρητους αιχμηρούς σταλακτίτες. Ήταν οι υπερόπτες ρόμβοι του που εξακοντίστηκαν στο μεσουράνημα μιας ακόμη κατάκοπης ανατολής.
Μη με πολιορκείς μ’ αυτά τ’ ανυποψίαστα χρώματα, του είπα. Τα μάτια μου μπορεί να μούδιασαν από την άσβεστη δίψα τους,
Διαβάστε περισσότερα

Φτιάξε μου ένα αστέρι!

Θα μου φτιάξεις ένα αστέρι;
Όχι απ’ αυτά που πέφτουν φλεγόμενα εντυπωσιακά,
ούτε από εκείνα που λαμπυρίζουν έτη φωτός μακριά.
Ένα μικρό, ευαίσθητο θέλω.
Να το σχεδιάσεις σε ασημόχαρτο
και να το κόψεις προσεκτικά,
όπως τρυγούσε το χρυσό σταφύλι, αντίδοτο
Διαβάστε περισσότερα

Τάμα θαλασσινό

Δεν είναι άτι ατίθασο
με χαίτη μεταξένια,
ούτε και λύκος μοχθηρός
με μάτια ζαφειρένια.

Δεν είναι γερακίνας γιος
σ’ απόκρημνο ρουμάνι,
ούτε κομψή δεντρογαλιά
σ’ ερειπωμένο χάνι.

Δεν είναι λέοντας αψύς,
μπροστάρης στην αγέλη,
ούτε κουτάβι ορφανό,
που όλο χάδια … Διαβάστε περισσότερα