Ένα ακόμη χάραμα
στου Υμηττού την πλάτη.
Ποιος θα ξυπνήσει σήμερα
με την καρδιά γεμάτη;
Ποιος στο μπαλκόνι του θα βγει
να πει μια καλημέρα,
στον ήλιο και στα σύννεφα
και στο δροσάτο αγέρα;
Ποιος θα χαϊδέψει στοργικά
τη μυρωδάτη … Διαβάστε περισσότερα
Γιατί «όμορφη και παράξενη πατρίδα ωσάν κι αυτήν που μας έλαχε, δεν είδαμε», από τα ομηρικά χρόνια μέχρι σήμερα.
Γιατί «αν η μισή μας καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Ίμβρο βρίσκεται».
Γιατί «τα σπίτια που είχαμε μας … Διαβάστε περισσότερα
Ποια είναι εκείνη η δύναμη
που όρθιο σε κρατάει
όταν χτυπάει ο κεραυνός
κι ο λύκος αλυχτάει;
Ποια είναι εκείνη η δύναμη
που στέλνει την ελπίδα
καϊκι καλοτάξιδο
μετά την καταιγίδα;
Ποιος ξέρει τι θα του συμβεί
στο γύρισμα του … Διαβάστε περισσότερα
Βροχή ψιλή, ποτιστική και χαμηλοβλεπούσα
μπρος στο χαγιάτι τ’ ουρανού βγήκε σαν Αρετούσα.
Τη νύχτα καλοδέχτηκε, μαυροντυμένη ιέρεια,
βελούδινα κυκλάμινα γέμισε τα πανέρια.
Κι ένα ελάφι κούρνιασε μέσα στους άγριους βάτους.
Στον κόσμο τούτο οι Έρωτες τα καίνε τα φτερά … Διαβάστε περισσότερα
Αρχές Σεπτέμβρη, ξημερώματα,
σταφύλι πλάι στον καφέ.
Εσύ κοιμάσαι κι ονειρεύεσαι
κι εγώ δεν ξύπνησα ποτέ.
Στις αποβάθρες παραγγέλματα,
αναχωρήσεις κι ερχομοί.
Γέλια ανάκατα με δάκρυα,
πάμε, ζωή μου, κι όπου βγει.
Στη γλάστρα το λεμονοθύμαρο
ζηλεύει το βασιλικό,
που … Διαβάστε περισσότερα
Τα καινούργια μας θα γίνουνε παλιά,
όλοι οι γέροντες υπήρξανε μωρά.
Η αναχώρηση θα έχει γυρισμό,
ο ερχομός σου θα φέρει το φευγιό.
Το σποράκι θα θρέψει το βλαστό
και εκείνος θα προσφέρει τον καρπό.
Ο καρπός, αν δεν κοπεί … Διαβάστε περισσότερα
Ο Φάρος της ψυχής είναι νησί,
κρυμμένος μέσα σε καταπακτή.
Εκεί που κάθε τόσο κατεβαίνω
και μοιάζει το να ζω σαν να πεθαίνω.
Στον πάτο της φωλιάζει το θεριό,
αυτό που ν’ αντικρύσω δεν μπορώ.
Μα πρέπει να σταθώ απέναντί … Διαβάστε περισσότερα
Όμως υπάρχει κι ένα άλλο καλοκαίρι,
που δεν μυρίζει αντηλιακό,
που δεν φοράει σατέν μαγιό,
δεν πίνει βότκα σε πολύχρωμο μιντέρι.
Όμως υπάρχει κι ένα άλλο καλοκαίρι,
που δεν πηγαίνει εξοχή,
κολλάει πάνω του η στολή,
δεν χαριεντίζεται με κινητό … Διαβάστε περισσότερα
Τα δομικά μου υλικά
πηλός, χαλκός κι αλμύρα.
Ποτέ τους δεν με πρόδωσαν
μες στης ζωής τη γύρα.
Μ’ αυτά έχτισα τον κόσμο μου
κι έγραψα τ’ όνομά μου
στου χρόνου την περγαμηνή,
όσο κρατά η γενιά μου.
Κατά καιρούς … Διαβάστε περισσότερα
Άνοιξε το παράθυρο και τον κατέλαβε το φως. Μια πεταλούδα υπέγραφε ειλητάρια στους λυγερούς βραχίονες της αγριαχλαδιάς. Τα σύννεφα αγκαλιάζονταν στην κλίνη τ’ ουρανού, πληγώνοντας ανεπανόρθωτα το κυανό του υποσέντονο.
Δεν ήξερε πώς να ψελλίσει καλημέρα. Σήκωσε αργά τη δεξιά … Διαβάστε περισσότερα