Εγώ θα σου χαμογελώ από το φάρο.
Θα είμαι απανεμιά για κάθε γλάρο.
Εσύ μονάχα θάλασσα να υφαίνεις.
Σ’ αθάνατου ανθό να ξαποσταίνεις.
Δεν θέλω να σκαλώνω στα σκοτάδια
που ορίζουν όσοι έχουν μάτια άδεια.
Θέλω μονάχα θαλασσόκρινος να γίνω,
Tag Archives: Θάλασσα
Γλάρου πεθυμιά
Βουνίσιο δεντρογέρακο αντάμωσε ένα γλάρο.
Ξωμένει εκείνο σε σπηλιά κι ελόγου του σε φάρο.
– Γλάρε δεν τη βαρέθηκες πάνω σου την αλμύρα,
να ξεδιπλώσεις τα φτερά, να βγεις κι εσύ στη γύρα,
παρά μονάχος κάθεσαι, στα νύχια σου κοιμάσαι… Διαβάστε περισσότερα
Μπλε
Έλα να σου δείξω το Μπλε.
Είναι το μόνο χρώμα που δεν έχει σάρκα.
Κι όμως. Μπορεί και ανταριάζει κάθε αφύλαχτο σώμα.
Στον έρωτά του αν πέσεις, λένε, χάνεσαι.
Φυκιάδες πόθοι κατακλύζουν την ανάσα σου.
Κι είναι αδύνατο μετά να
Ένα όστρακο
Βάδιζε αμέριμνος, ίσια καταπάνω στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Δεν είχε μάτια παρά μόνο για το βελουδένιο πορφυρό. Τα χέρια του κρέμονταν τεμπέλικα σαν τσαμπιά ροζακί σε αμπέλι ξερικό, καταμεσής του Αιγαίου. Δεν σκεφτόταν τίποτα. Ένα άδειο λαγήνι μαυροδάφνη ήταν το … Διαβάστε περισσότερα
Στρείδι και φάλαινα
…Είχε πια σκοτεινιάσει και το στρείδι κούρνιασε στο βράχο του αποκαμωμένο από την ένταση της ημέρας και γρήγορα αποκοιμήθηκε. Τότε είδε ένα όνειρο, από αυτά που όταν ξυπνάς συνεχίζεις να τα θυμάσαι και να τα σκέφτεσαι.
Έγινε, λέει, σεισμός στη … Διαβάστε περισσότερα
Όνειρα θαλασσινά στου Ιούνη την ποδιά…
Αυτές οι μέρες είναι της θάλασσας. Της βαθιάς, της απέραντης, της οικείας μα και της ανεξερεύνητης. Του κόσμου των νερών και των υγρών αναπνοών. Των μαγευτικών και συχνά αλλόκοτων πλασμάτων των βυθών. Έχουμε πολλά να πούμε, να σκεφτούμε, να αναρωτηθούμε, … Διαβάστε περισσότερα