Τα χρόνια μου λέξεις στρουθιά κουρασμένα
ψιμύθια, πόρπες σ’ αρχέγονους μύθους
δεν έχουν σιρόπι ροδιού για εμένα
αρχίγραμμα μόνο σε γυάλινους λίθους.
Ψιμύθια, πόρπες σ’ αρχέγονους μύθους
ζητώ το παιδί που μαζί τους ξεχνιέται
αρχίγραμμα μόνο σε γυάλινους λίθους
το … Διαβάστε περισσότερα
Παράξενες μέρες, ντυμένες θηρία,
πικρό κολατσίζουν ψωμί στο μιντέρι.
Ποιος ξέρει Σαλώμη τις λεν ή Μαρία,
αν κρίνο βαστούν ή μια σπάθα στο χέρι.
Πικρό κολατσίζουν ψωμί στο μιντέρι
τελώνες κι επαίτες, αμνοί, Φαρισαίοι.
Αν κρίνο βαστούν ή μια σπάθα … Διαβάστε περισσότερα
Αγγέλων ζυγιά σε αχάτη ουρανό
αστρόσκονη σκόρπισε, θάμπωσ’ η πλάση.
Στο ούτι σαν έπιασαν λάγνο σκοπό
βαλάντωσαν πέλαγα, λόγγοι και δάση.
Aστρόσκονη σκόρπισε, θάμπωσ’ η πλάση
τα ζώα, τα δέντρα σηκώσαν κεφάλι.
Βαλάντωσαν πέλαγα, λόγγοι και δάση
ψιχάλισε κρύσταλλο φως, … Διαβάστε περισσότερα
Σινιάλο ροδίζει στην πέτρινη φλούδα.
Φανός, μα δε λάμπει στο μπλάβο σκοτάδι.
Ανάερα φτάσε σιμά, πεταλούδα:
θα νιώσεις βελούδινο κάθε του χάδι.
Φανός, μα δε λάμπει στο μπλάβο σκοτάδι.
Της ίασης βάμμα για λάθη και πάθη.
Θα νιώσεις βελούδινο κάθε … Διαβάστε περισσότερα
Τη μύτη του ψάχνει. Mon dieu, αγνοείται!
Με μάσκα φιμώθηκε και ρονρονίζει.
Να μην ξεφυσά ως μια μύτη καλείται.
Να μη ροχαλίζει, να μην ξεμυτίζει.
Με μάσκα φιμώθηκε και ρονρονίζει.
Αχ! Μύτη με μύτη μαζί της να ‘ρχόταν!
Να μην … Διαβάστε περισσότερα
Το δίκιο σου, είπαν, Οκτώβρη το βρήκες.… Διαβάστε περισσότερα
Κραυγή ανδρωμένη σε αίμα κι ιδρώτα.
Φυγάδευαν άστρα οι Μοίρες σαν βγήκες
ονείρου ζυγιά σε αγύριστη ρότα.
Κραυγή ανδρωμένη σε αίμα κι ιδρώτα.
Η μάνα ποτέ πια χορό δεν θα σύρει.
Ονείρου ζυγιά