Εγώ θα σου χαμογελώ από το φάρο.
Θα είμαι απανεμιά για κάθε γλάρο.
Εσύ μονάχα θάλασσα να υφαίνεις.
Σ’ αθάνατου ανθό να ξαποσταίνεις.
Δεν θέλω να σκαλώνω στα σκοτάδια
που ορίζουν όσοι έχουν μάτια άδεια.
Θέλω μονάχα θαλασσόκρινος να γίνω,… Διαβάστε περισσότερα
Αν ήσουν και εσύ πουλί,
μια τρίλια πάνω στο κλαδί,
θα διάλεγες να φύγεις,
τα κρύα ν’ αποφύγεις;
Αν ήσουν και εσύ μικρός,
κομψός, χιονάτος ερωδιός,
θ’ άφηνες τη φωλιά σου,
τα στέκια τα γνωστά σου;
Αν ήσουν και εσύ … Διαβάστε περισσότερα
Με κόβουν οι καθρέφτες σου, Νοέμβρη, και ματώνω.
Κάθε που σέρνεις το χορό του Χρόνου, βαλαντώνω.
Πώς να σηκώσω τη σιωπή που εντός σου απαγκιάζει
και δάκρυα αστραπόβροντα στα μάτια μου σταλάζει;
Ανοίγω τους φεγγίτες μου να μπει ο νιος … Διαβάστε περισσότερα
Ξώμεινες εκεί ν’ αγναντεύεις το Απροσδόκητο. Στο στέρνο σου αετοφωλιές, στα μπράτσα σου περιβραχιόνιο οι ευωδιές του θυμαριού, των αγριόβατων, του έλατου. Στα χείλη αστείρευτη νεροσυρμή οι αθιβολές των μακρινών προγόνων. Και στους λαγόνες λύκων κι αγριογούρουνων οι πατουχιές.
Δεν … Διαβάστε περισσότερα
Τη μύτη του ψάχνει. Mon dieu, αγνοείται!
Με μάσκα φιμώθηκε και ρονρονίζει.
Να μην ξεφυσά ως μια μύτη καλείται.
Να μη ροχαλίζει, να μην ξεμυτίζει.
Με μάσκα φιμώθηκε και ρονρονίζει.
Αχ! Μύτη με μύτη μαζί της να ‘ρχόταν!
Να μην … Διαβάστε περισσότερα
Στη φετινή την τάξη μας
κλείσαμε ένα μήνα
και νιώθω πως ισορροπώ
στ’ οδοντικό το νήμα.
Χύμα στο κύμα τα σχολειά,
σπασμένο κομπολόι,
μα η κυρά Νίκη κόπτεται,
πως λειτουργούν ρολόι.
Στου φθινοπώρου τα μισά,
Οκτώβριο του ΟΧΙ,
τις καθαρίστριες … Διαβάστε περισσότερα
Καμία όρεξη δεν είχα φέτος ν’ αφήσω την ξωμεριά μου, τ’ αμπελάκι στους ηλιοκαμένους τρόχαλους και το λιόφυτο στους αναβαθμούς κάτω απ’ το φρύδι τ’ ουρανού και να ’ρθω να σας βρω. Το παξιμάδι με το ξύγαλο κολάτσιζα. Με μια … Διαβάστε περισσότερα