Όταν πενθώ τ’ ανθρώπινα,
σφαλίζω κάθε οθόνη.
Τα όρη παίρνω, τα βουνά,
να βρω το κουφαηδόνι.
Ξέρει εκείνο να μου πει
χρησμούς και παραμύθια,
να γιάνουν όλες οι πληγές
που μου κεντά η αλήθεια.
Μόνο ψηλά κι απόμερα,
στα πράσινα … Διαβάστε περισσότερα
Για κάποιους η νίκη δεν είναι πιθανή.
Το σύμπαν για χάρη τους δεν συνωμοτεί.
Για κάποιους ο ήλιος πάντα καίει πολύ
και το φεγγάρι δεν φλερτάρει με τη γη.
Για κάποιους η νύχτα είναι αγκαραθιά.
Η μέρα αρκείται στα λίγα … Διαβάστε περισσότερα
ή ωδή στην κλιματική αλλαγή…
Άνοιξες το παράθυρο και εισέβαλλαν έτοιμες για όλα οι σταγόνες. Τώρα θα σου δείξουμε εμείς που νόμισες ότι ο Ιούνιος είναι ημίθεος με μποξεράκι επώνυμου σχεδιαστή και άτρωτο σαρκασμό, κελάρυσαν. Όταν μουλιάσουν τα πατώματα και … Διαβάστε περισσότερα
Σ’ αυτό το καταφιλημένο απ’ την αρμύρα λιακωτό,
που έγκλειστη όσο τίποτα άλλο απεγνωσμένα το ποθώ,
Εκεί που γι’ άλλον εξαίσια ανατέλλει μια Λαμπρή
κι άλλος λιβάνι καίει σε μνημούρι λαξευτό,
Εκεί που ένα τέλος μια καινούργια ιστορία ξεκινά
και … Διαβάστε περισσότερα
Αγκάθια τρυγώ.
Αυτό θα σημαίνει
θνητός, φθαρτός να ζω.
Αγκάθια μικρά,
φιλιά ξεφουντωμένα,
τριανταφυλλιά.
Αγκάθια σκληρά,
εβένινη έννοια,
σουβλερά, αγριωπά.
Μια ιστορία
που κάποιος γράφει,
μητέρα κι αγία.
Αιχμηρό μετερίζι
η κάθε αράδα.
Δεν το γνωρίζει.
Η μοίρα ορίζει.
Μονάχος … Διαβάστε περισσότερα
Astra μη με μαλώνετε,
τσιμπήστε με μονάχα,
ααα, για να νικήσω τον ιό,
-χεράκι να ’χεις ελαφρύ-
να ξαναβγώ στη στράτα.
Astra άκου τον πόνο μου,
κάνε το μαγικό σου,
ααα, να ορθώσω σίδερο κορμί
-ψηλό κυπαρισσάκι μου-
με το … Διαβάστε περισσότερα
Έζησα κάποτε, πουλιά μου,
την πιο παράξενη χρονιά μου.
Ποιος να το πίστευε; Κανείς!
Τι θα περνούσαμε κι εμείς…
Πλησίαζε η Πασχαλιά
κι έβρισκες μέσα στα σχολειά,
όπου κι αν μύριζε Ελλάδα,
σε κάθε τάξη μια πουλάδα!
Και κοκοκό και … Διαβάστε περισσότερα
Ένα δώρο για τη Γη
Στη Γη απόψε που γιορτάζει
τι δώρο τάχα να ταιριάζει;
Μήπως μια τούρτα παντεσπάνι,
ή ένα ολόχρυσο γιορντάνι;
Άραγε ένα καθρεφτάκι
με σκαλιστό μικρό χεράκι;
Ένα μπουκέτο λουλουδένιο,
σε καλαθάκι μεταξένιο;
Να της αρέσουν τα
Τα ψέματα δεν τα συμπάθησα ποτέ, ούτε στ’ αλήθεια, ούτε στα ψέματα. Δεν θα σας πω ψεματάκι, λοιπόν, “για το καλό”. Χορτάσαμε από ψεύτικους λόγους, ψεύτικους ανθρώπους, ντυμένους συγγενείς, νονούς, φίλους, συναδέλφους, συντρόφους, πολιτικούς…
Τον Απρίλη, τον μεσαίο μήνα
Ήτανε λέει μια φορά
ένα πλατύ αλώνι
κι εκεί συναπαντήθηκαν
ο Άμλετ κι η Αντιγόνη.
«Να ζει κανείς ή να μη ζει;»,
τη ρώτησε εκείνος.
Και φέγγιζε η χλωμάδα του
σαν μαραμένος κρίνος.
«Απάντησέ μου», επέμεινε.
«Σκοτείνιασε στη ντάπια.
Όλα … Διαβάστε περισσότερα