Αυτό το φως είναι πηλός
που τον μαλάζει και ο γέροντας κι ο νιος
Αυτό το φως είναι ουρανός
είναι η Ανάσταση κι ο Άδης ο πικρός
Αυτό το φως είναι λυγμός
είναι ο χαϊνης σου κι ο αρραβωνιαστικός
Αυτό … Διαβάστε περισσότερα
Αυτό το φως είναι πηλός
που τον μαλάζει και ο γέροντας κι ο νιος
Αυτό το φως είναι ουρανός
είναι η Ανάσταση κι ο Άδης ο πικρός
Αυτό το φως είναι λυγμός
είναι ο χαϊνης σου κι ο αρραβωνιαστικός
Αυτό … Διαβάστε περισσότερα
Σεληνιακόν (και ολίγον σατυρικόν…)
Μου φέρνεις πονοκέφαλο
και με πετάς σε δίνη.
Καρφιά σκορπάς στο αίμα μου,
αρχόντισσα Σελήνη.
Γεμίζεις και κορδώνεσαι
και καταντάω ράκος.
Εσύ μια Νύμφη ανύμφευτη
κι εγώ σκυφτός γεράκος.
Ζωγράφοι σε υμνολογούν,
αοιδοί σε εκθειάζουν.
Μα
Είναι σκληρός αυτός ο Μάρτης. Είναι τρελός αυτός ο Μάρτης. Είναι απρόβλεπτος αυτός ο Μάρτης. Είναι ευαίσθητος αυτός ο Μάρτης. Είναι γερο-παράξενος αυτός ο Μάρτης. Είναι και έφηβος αυτός ο Μάρτης. Είναι ο καθρέφτης μας αυτός ο Μάρτης.
Δεν θέλω … Διαβάστε περισσότερα
Νύμφη είναι; Μάγισσα ή νεράιδα;
Άλλη σαν τούτη δεν ξανάειδα!
Και που πηγαίνει φορτωμένη,
φρουτολουλουδοανθισμένη;
Να τη που πρόβαλε στη στράτα
του Λαχανοφρουτοσαλάτα.
Αχ, η καρδιά του πως χτυπάει!
Λες; Λαχανοφρουταγαπάει…
– Ω, Δεσποσύνη μου, περάστε
και στο τραπέζι μου … Διαβάστε περισσότερα
Το Πρόσωπό μου είναι η Γαία που διασχίζεις,
καθώς το άλλο σου μισό να βρεις πασχίζεις.
Είναι εργοτάξιο ασυγκράτητων ερώτων
και ησυχαστήριο κουρασμένων καμαρότων.
Στο Πρόσωπό μου τη μορφή του εσύ δίνεις,
κάθε φορά που με μεθάς χωρίς να πίνεις.… Διαβάστε περισσότερα
Και να ο Σεπτέμβρης! Όλο γλύκα, αναμαλλιάρης, ροβολάει στα σοκάκια μ’ ένα τσαμπί αγιωργίτικο στο χέρι και με τη βούργια του την υφαντή στον ώμο. Μέσα τετράδιο τσίλικο, κοντύλι φρεσκοξυσμένο και ψωμοτύρι δεμένο κόμπο στο μαντήλι, για δεκατιανό. Περνώντας έξω … Διαβάστε περισσότερα
Άλλος δένει για να μείνει κι άλλος λύνει για να φύγει. Αυτό είναι το ταξίδι…Κι η σοδειά του λέξεις, εικόνες, αναμνήσεις. Τροφή για τα δύσκολα. Βάλσαμο μπροστά στα αναπόφευκτα. Πόρτο Χέλι, Ερμιόνη, Σπέτσες, Ναύπλιο…Η ομορφιά είναι παντού. Κυρίως στα ταπεινά, … Διαβάστε περισσότερα
Είμαι και Καλοκαίρι
Είμαι και βράχος είμαι κι αερικό.
Είμαι και χώμα είμαι και νερό.
Είμαι και καφέ είμαι και κυανό.
Είμαι και ρίζα είμαι και φτερό.
Να μην είμαι ο εαυτός μου δεν μπορώ.
Και όχι. Δεν λησμόνησα πως
Έβγαλε χέρια ο ουρανός και ψάχνει το κορμί μου.
Με δοκιμάζει, με βροντά, να δει την αντοχή μου.
Μα εσύ, ξεσέλωτο φαρί, στο διάσελο φρουμάζεις
και τη Νηρηίδα τη ζωή απ’ το λαιμό αρπάζεις.
Για να τρομάξει, να
Τα δομικά σου υλικά
έχτισαν μάρμαρο καρδιά.
Κανείς δεν την κατάλαβε,
ούτε όταν την μετάλαβε.
Στον άλικό σου συρφετό… Διαβάστε περισσότερα