Εσύ στα σύννεφα πετάς
κι εγώ την πέτρα σκάβω
κι από το σπιθοβόλημα
τα μάτια μου ανάβω.
Εσύ χορεύεις στα ψηλά
με την κροκάτη αυγούλα
κι εγώ στα λασποχώματα
σκλαβάκι με τη βούλα.
Εσύ δεν καταδέχεσαι
τ’ ανθρώπινα τα γκρίζα… Διαβάστε περισσότερα
Tag Archives: Ποίηματα
Απόψε το ξημέρωμα
Απόψε το ξημέρωμα
με σούρουπο πως μοιάζει.
Θαρρείς πως μένει ακίνητος
ο χρόνος μες στ’ αγιάζι.
Τα σύννεφα μαζεύτηκαν
στην πόρτα σου απέξω
και ρίχνουνε το νόμισμα:
να βρέξω, να μη βρέξω.
Ο δρόμος πάντα έτοιμος
γι’ αγάπη και ταξίδια,… Διαβάστε περισσότερα
Οκτώβριος
Αν το μπορούσα να τρυγώ τα λούλουδα του κόσμου,
με νέκταρ θα ξεδίψαγες, αυγερινέ και φως μου.
Πεταλουδένια μου ψυχή, φιλί μου κεχριμπάρι,
ποια μοίρα λαφροπάτητη ταξίδι θα σε πάρει;
Δεν έχω βιος να σου κρατώ, ορμήνια να σου δώσω,… Διαβάστε περισσότερα
Φθινόπωρό μου
Πήρα το γνώριμο στρατί ν’ ανέβω στο βουνό μου,
να βρω το σταυραδέρφι μου και το φθινόπωρό μου.
Ήταν Σεπτέμβρης τρυγητής, λιγνός, μεγαλομάτης,
της Περσεφόνης το παιδί, το σπλάχνο της Εκάτης.
Είχε στα χέρια λιόκλαδα, στα μάτια δροσουλίτες
και στο … Διαβάστε περισσότερα
Κυκλάμινο
Κυκλάμινο, μήπως ποθείς
τη μοίρα σου ν’ αλλάξεις
κι αντί ν’ ανθίζεις στα βουνά
σε βάρκα πλάι ν’ αράξεις;
Κυκλάμινο, ένα λόγο σου
σοφό πες μου κι εμένα,
που ζω μες στην πατρίδα μου
σα να ’ρθα από τα ξένα.… Διαβάστε περισσότερα
Φθινοπωριάζει…
Τα πλήκτρα κάθε φθινοπώρου φωτερού
σεμνά σκαρώνουν μαντινάδες τ’ ουρανού.
Κι είναι εκείνος ένας γέροντας σεβάσμιος,
που καθαρίζει την παλέτα του Θεού.
Όταν τα χρώματα μπερδεύονται πολύ
και μοιάζει ο πίνακας μ’ ανάστατο γιαπί,
παίρνει ο γέροντας σάρωθρο και φαράσι… Διαβάστε περισσότερα
Που πάνε…
Που πάνε οι αρχάγγελοι
όταν χτυπά η καμπάνα;
Πως τους αφήνουν μοναχούς
πατέρα, αδέρφια, μάνα;
Που πάνε τ’ άστρα την αυγή
όταν γλυκοχαράζει
και δεν κοιτάζουν πίσω τους
ποιους τρώει το μαράζι;
Που πάνε οι αδερφές ψυχές
όταν το γράψει … Διαβάστε περισσότερα
Η δική μου η κατάσταση
Η δική μου η κατάσταση
μια ατέλειωτη επανάσταση
τα πικρά να βρουν γλυκύτητα
και τα άπιαστα βαρύτητα.
Η δική μου η κατάσταση
μια οδύσσεια σ’ άλλη διάσταση
οι θυμοί να ξενιτεύονται
και οι πόνοι να μαραίνονται.
Η δική μου η … Διαβάστε περισσότερα
Μονάχα εσύ
Έχει έναν πόνο η χαρά
κρυμμένο στο μανίκι,
μια ήττα που σπιτώνεται
παρέα με τη νίκη.
Έχει ένα ίσως το ποτέ,
που ύπουλα σε σκάβει
κι εκεί που λες ξεμπέρδεψα,
φωτιά καινούργια ανάβει.
Έχει έναν πόνο η χαρά
κρυμμένο στο
Ζεϊμπέκικο του Αυγούστου
Μεταμορφώσου Αύγουστε
κι από αλάνι γίνε
καρντάσι και καλόπαιδο
και έτσι πάντα μείνε.
Μεταμορφώσου Αύγουστε,
κατέβα απ’ την καλντέρα,
γιατί εσύ ’σαι αθάνατος
κι εμείς ριπές του αγέρα.
Μεταμορφώσου Αύγουστε,
και κάλμαρε λιγάκι.
Μην κρύβεις απ’ τα μάτια μας
του … Διαβάστε περισσότερα