Εσένα

Το καλοκαίρι πάντα εσένα θα θυμίζει.
Η ομορφιά σου σαν αιθέρας θ’ αρμενίζει
πάνω από πέλαγα, βουνά και πολιτείες
και θα μυρώνει των καιρών τις αλχημείες.

Στον ενεστώτα εγώ για σένα θα μιλάω,
θα ’σαι μαζί μου όπου σταθώ και … Διαβάστε περισσότερα

Κάνε πατρίδα την καρδιά

Σαν έχεις ρίζα στο νερό,
κεφάλι στον αγέρα,
μην τον φοβάσαι τον καιρό
νύχτα αν κάνει, ή μέρα.

Βάλε στο μπρίκι τον καφέ,
στο πιάτο παξιμάδι,
μέλι και σανταλόξυλο
στου πόνου το σημάδι.

Στάσου αντίκρυ στη φωτιά
και δείξε χαρακτήρα.… Διαβάστε περισσότερα

Στη μέση του καλοκαιριού

Στη μέση του καλοκαιριού
μαζί εδώ και χώρια αλλού
για θάλασσα διψάμε.
Και φτάνει κάποτε ο καιρός
που πιάνει φύκια ο τροχός
μα εμείς τον αψηφάμε.

Στη μέση του καλοκαιριού
με την ορμή του δελφινιού
στ’ απόνερα βουτάμε.
Με βέργες … Διαβάστε περισσότερα

Ελπίδα

Η ελπίδα είναι κούτσικο χαμίνι δίχως σπίτι,
που σεργιανίζει μοναχό σαν τον αποσπερίτη.
Φοράει ρούχο δανεικό, χιλιομανταρισμένο,
ποιος ξέρει αν είναι από εδώ ή από τόπο ξένο.

Η ελπίδα είναι ένα πουλί χωρίς φωλιά δική του,
ματώνει για ν’ αξιωθεί … Διαβάστε περισσότερα

Ποιος είσαι…

Ποιος είσαι δεν γνωρίζω πια,
μ’ άνθρωπο αν μου μοιάζεις,
καθώς μονίμως ξιφουλκείς,
μανίζεις κι αλαλάζεις.

Ποιος είσαι δεν γνωρίζω πια,
η εικόνα ξεθωριάζει.
Χολή ξερνούν οι λέξεις σου
και η ματιά σου αδειάζει.

Ποιος είσαι δεν γνωρίζω πια.
Πολλά … Διαβάστε περισσότερα

Παράξενη καρδιά

Ρωτάς πως είναι δυνατό
να βλέπω στα σκοτάδια,
τα μάτια μου αφού γέμισαν
με δάκρυα και σημάδια.

Ρωτάς πως είναι δυνατό
να γράφω δίχως χέρια,
αφού κομμάτια έγιναν
στου κόσμου τα μαχαίρια.

Ρωτάς πως είναι δυνατό
ακόμη να βαδίζω
στις … Διαβάστε περισσότερα

Επιφάνεια, αφάνεια…

Άλλοι στην επιφάνεια
αγριεύουν και θυμώνουν
και άλλοι στην αφάνεια
σκοτάδια εξημερώνουν.

Άλλοι στην επιφάνεια
γι’ ασήμαντα ερίζουν
και άλλοι στην αφάνεια
σεμνά ξεβοτανίζουν.

Άλλοι στην επιφάνεια
τις ρίζες τους ξεχνάνε
και άλλοι στην αφάνεια
το χώμα προσκυνάνε.

Άλλοι στην … Διαβάστε περισσότερα

Ο Μάης σήμερα

Ήταν ο Μάης κάποτε
λιβάδι ανθισμένο,
άσμα ασμάτων λιόχαρο,
χιλιοτραγουδισμένο.

Ήταν ο Μάης κάποτε
μπράτσα ξεγυμνωμένα,
της βιοπάλης πρόσωπα
μπαρουτοκαπνισμένα.

Ήταν ο Μάης κάποτε
ευτυχισμένο ποίημα.
Λίγο ουρανός και λίγο γη
μέσα στο ίδιο κύμα.

Ήταν ο Μάης κάποτε
ταύρος … Διαβάστε περισσότερα

Σαν αμανίτης

Λίγο πριν φτάσει ο Μάιος,
λίγο πριν φύγει ο Απρίλης,
το δρόμο πήρα το γνωστό,
εκεί που ανθίζει το βουνό.

Είχα τα χέρια μου αδειανά,
σύννεφα στην καρδιά μου
τραγούδια άλικα στ’ αυτιά,
γι’ άπιαστα όνειρα, παλιά.

Έκανα μέσα μου … Διαβάστε περισσότερα

Ανοιξιάτικο

Αν είσαι η μυλόπετρα κι εγώ τ’ αβρό σταράκι,
ποια αγάπη χεροδύναμη σοδειάζει τ’ αλευράκι;

Αν είσαι αγρός ανέμελος κι εγώ αίμα ανθισμένο,
ποιος έρωτας με ξέχασε και ποιον να περιμένω;

Αν είσαι αλάδανος αψύς κι εγώ φιλί φτεράκι
ποιο … Διαβάστε περισσότερα