Κορονοτσικνοπέμπτη

Μου το ’πε το ξημέρωμα
κι η σιγανή ψιχάλα:
-Ήρθε και σένα η ώρα σου,
πτωχή κυρα – δασκάλα!

Άρχισε πρώτα η μηχανή
να βαριανασαίνει
και σταδιακά από καύσιμα
ψαθί ταπί να μένει.

Μετά εχάθη η φωνή
που σόλαρε με … Διαβάστε περισσότερα

Της ακρογιαλιάς

Εγώ θα σου χαμογελώ από το φάρο.
Θα είμαι απανεμιά για κάθε γλάρο.
 
Εσύ μονάχα θάλασσα να υφαίνεις.
Σ’ αθάνατου ανθό να ξαποσταίνεις.
 
Δεν θέλω να σκαλώνω στα σκοτάδια
που ορίζουν όσοι έχουν μάτια άδεια.
 
Θέλω μονάχα θαλασσόκρινος να γίνω,
Διαβάστε περισσότερα

Αρκούδα καφετιά

Πόσο θα ’θελα να ήμουν
μια αρκούδα καφετιά,
που φαρδιά πλατιά κοιμάται
σε απάνεμη σπηλιά.

Να γεμίζω την κοιλιά μου
με βατόμουρα γλυκά,
αγριοφράουλες και μήλα,
καστανάκια τραγανά.

Με φουντούκια, βελανίδια
κι από πάνω για γλυκό
μέλι νόστιμο, χρυσάφι,
θυμαρίσιο … Διαβάστε περισσότερα

Φλεβάρης

Μικρός, σεμνός τραγουδιστής
στης ξώθυρας το φρύδι,
γλυκά λαλεί το τεριρέμ,
σιρόπι στο καρύδι.

Για ψίχουλα δεν κελαηδά,
για δόξα δεν σφυρίζει,
μόν’ πάει κόντρα στο χιονιά
κι αγάπη συλλαβίζει.

Ρωτούν τ’ αγρίμια στα βουνά,
τα κήτη τα ωκεάνια,
ρωτούν … Διαβάστε περισσότερα