Χρόνο με το χρόνο διαπιστώνω πόσο πιο ουσιαστικό και πολύτιμο είναι το λίγο από το πολύ. Το λίγο και καλό, που έλεγαν οι σοφοί μας πρόγονοι στα περασμένα χρόνια.
Γεμίζεις ένα παιδικό δωμάτιο ή μία σχολική τάξη με του κόσμου … Διαβάστε περισσότερα
Χρόνο με το χρόνο διαπιστώνω πόσο πιο ουσιαστικό και πολύτιμο είναι το λίγο από το πολύ. Το λίγο και καλό, που έλεγαν οι σοφοί μας πρόγονοι στα περασμένα χρόνια.
Γεμίζεις ένα παιδικό δωμάτιο ή μία σχολική τάξη με του κόσμου … Διαβάστε περισσότερα
Και τώρα, Κύριε, που απερίσπαστος υψώνεσαι,
πράος να γράψεις τ’ ωραιότερό σου ποίημα,
πόσα αηδόνια, αναλογίζομαι, αταξίδευτα
θ’ αξιωθούνε του πρωτόμπαρκου το χρίσμα.
Κάποτε σου ’στειλα στιχάκια μου παράφορα,
που απ’ το κουκούλι τους τα πίεζα να βγούνε
και μου … Διαβάστε περισσότερα
Καρδιά μου, βρες τη δύναμη
ξανά να τραγουδήσεις
κι από τα τόσα σου δεσμά
τα πιο πικρά να λύσεις.
Δεν ξέρω τι ’ναι η δύναμη
και πως την αποκτούνε.
Εγώ μονάχα να χτυπώ
ξέρω κι ας με χτυπούνε.
Καρδιά μου, … Διαβάστε περισσότερα
Αντιμετωπίζω την πρόσκληση ανθρώπων του βιβλίου στο σχολείο ως μία ολοκληρωμένη μη τυπικού χαρακτήρα εκπαιδευτική δράση, που έχει ως κύριο στόχο της την ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας αλλά και των ατομικών και συλλογικών δεξιοτήτων των μαθητών που σχετίζονται αναπόφευκτα και … Διαβάστε περισσότερα
Ίμβρος, 2003. Αυτή η φωτογραφία με το χαμογελαστό αγόρι που σπρώχνει στο νερό το χάρτινο καραβάκι του έχει τραβηχτεί με παλιά μηχανή, από αυτές που έπαιρναν φιλμ kodak (θυμάστε;) στον Κέφαλο, στις αλυκές του νησιού. Είναι η χρονιά που το … Διαβάστε περισσότερα
2 Σεπτεμβρίου 2021, στο Παλαιό Φάληρο. Πρωί, ζέστη πηχτή, ατμόσφαιρα βαριά από την κλεισούρα των θερινών διακοπών και βρίσκομαι ανάμεσα σε μπάζα, σκουπίδια, άχρηστο υλικό προς ανακύκλωση, έπιπλα, μηχανήματα και αντικείμενα που έχουν μετακινηθεί και είναι ένας σωρός λόγω οικοδομικών … Διαβάστε περισσότερα

Μου το ’πε το ξημέρωμα
κι η σιγανή ψιχάλα:
-Ήρθε και σένα η ώρα σου,
πτωχή κυρα – δασκάλα!
Άρχισε πρώτα η μηχανή
να βαριανασαίνει
και σταδιακά από καύσιμα
ψαθί ταπί να μένει.
Μετά εχάθη η φωνή
που σόλαρε με … Διαβάστε περισσότερα

Ήθελα να ’μουν έλατος σ’ απόκρημνη ραχούλα,
ολόρθος με το σούρουπο, καθώς με την αυγούλα.
Να ’χω τη ρίζα σκαλωσιά μες στου γκρεμνού τη φλέβα
και στο πιο τροφαντό κλαδί να κάθεται η Εύα.
Θηλιά να πλέκει απ’ τ’ ουρανού … Διαβάστε περισσότερα

Μες στον κρατήρα του ανυπότακτου χειμώνα
περιπλανιέσαι σα νιφάδα λαμπηδόνα.
Ο χρόνος γνέφει όπως φάρος στο μουράγιο:
αναβοσβήνει, όσο εσύ κάνεις κουράγιο.
Σκαριά αμέτρητα στα κύματα χορεύουν
κι όσο το φως με το σκοτάδι αντιπαλεύουν,
εσύ τη ρότα αναζητάς την … Διαβάστε περισσότερα