Έβρεχε, το τραίνο τραμπαλιζόταν στις γραμμές, το ακορντεόν έπαιζε Τα παιδιά του Πειραιά μπουκωμένο, οι εργάτες είχαν ανάψει φωτιά στις ράγες και κολάτσιζαν γύρω της κουβεντιάζοντας αμίλητοι σαν Ινδιάνοι αρχηγοί σε σύσκεψη. Τι να κατεβάζει άραγε αυτή η βροχή; … Διαβάστε περισσότερα
Επεισόδιο 4ο: Γιατί τα στοιχεία οδηγούν στην…κουζίνα;
Το Οριάν Εξπρές κατευθυνόταν πλέον προς Βουδαπέστη και οι δύο ρεπόρτερ ετοιμάζονταν να πέσουν για ύπνο, όταν ένα ελαφρό χτύπημα ακούστηκε στην πόρτα. Κοιτάχτηκαν με απορία για μια στιγμή. Αμέσως μετά, η Βαγγελίτσα … Διαβάστε περισσότερα
Επεισόδιο 3ο: Ένας ανεξήγητος λεκές!
– «Ξύπνα, επιτέλους, Υπναρίδη! Σου μιλάω, σε σκουντάω κι εσύ πιάνεις…Μόναχο!», φώναξε η Βαγγελίτσα.
Το Οριάν Εξπρές ταξίδευε με αυξημένη ταχύτητα για τη Βιέννη, μέσα σε καταρρακτώδη βροχή. Η φύση κατά μήκος της διαδρομής έδειχνε … Διαβάστε περισσότερα
Επεισόδιο 2ο: Η έρευνα αρχίζει από το βαγκόν ρεστοράν…
– «Δέσε σωστά την…προπέλα, γιατί αν εμφανιστείς στο βαγκόν ρεστοράν έτσι, αντί για το ροζμπίφ θα φάνε εμάς με τα μάτια! Και άντε μετά να πείσουμε ότι ταξιδεύουμε ιγκόγκνιτο», είπε η … Διαβάστε περισσότερα
Επεισόδιο 1ο: Μυστήριο με…αφετηρία το Παρίσι
Καθώς το ξημέρωμα απλώθηκε στον ορίζοντα «βάφοντάς» τον πορτοκαλί, ο Πύργος του Άιφελ έδειχνε πολύ κομψός με τον κάτασπρο σκούφο του από αφράτο χιόνι. Δυο σκιές κουκουλωμένες από την κορφή ως τα νύχια, κατευθύνονταν … Διαβάστε περισσότερα
Ήμουν 12 χρόνων. Ο μπαμπάς μου ναυτικός, πρώτος μηχανικός σε πλοία φορτηγά, τις περισσότερες φορές ήταν απών τις γιορτές από το σπίτι μας. Εκείνα τα Χριστούγεννα μιλήσαμε αργά, δυο ώρες μετά τα μεσάνυχτα, μέσω ασυρμάτου. Ήταν σωστή ιεροτελεστία ετούτα τα … Διαβάστε περισσότερα
Και να ο Σεπτέμβρης! Όλο γλύκα, αναμαλλιάρης, ροβολάει στα σοκάκια μ’ ένα τσαμπί αγιωργίτικο στο χέρι και με τη βούργια του την υφαντή στον ώμο. Μέσα τετράδιο τσίλικο, κοντύλι φρεσκοξυσμένο και ψωμοτύρι δεμένο κόμπο στο μαντήλι, για δεκατιανό. Περνώντας έξω … Διαβάστε περισσότερα
Σκάρτα δυο μερόνυχτα απέμεναν για ν’ αλλάξει ο χρόνος κι ο Μανουήλ δεν μπορούσε να ησυχάσει. Βαριά λαβωμένη ανάσαινε η καρδιά του, παραζαλισμένος λοξοδρομούσε απ’ τα καθήκοντα ο νους. Την είχε δει τις προάλλες να περπατά σεμνά αλλά περήφανα στο … Διαβάστε περισσότερα
Στολίσαμε και φέτος. Κάθε στολίδι και μια στιγμή από το βιωμένο παρελθόν, αποτυπωμένη στη μνήμη με μελάνι ανεξίτηλο. Μπάλες γυάλινες, λεπτές, αραχνοϋφαντες θαρρείς, από τη δεκαετία του εξήντα. Τότε που η χειροποίητη δημιουργία ήταν ακόμη ο κοινότοπος κανόνας και όχι … Διαβάστε περισσότερα
Του Ανέμου
Ήτανε μια φορά αγόρι ο Άνεμος.
Με μάτια γερακιού και πηγούνι από έβενο.
Όταν θύμωνε, οι ανάσες του, κόκκινα πεφταστέρια, σπάθιζαν την αγκαλιά της γης σαν αμόνια χαλκέντερα.
Όταν μελαγχολούσε, τα κύματα κούρνιαζαν ίδια ανυπεράσπιστα ελάφια στις βραγιές … Διαβάστε περισσότερα