
Ήξερα ότι θα περιμένεις. Άκαμπτη, ευθυτενής, μια λευκή πέτρινη χάντρα στο υδάτινο περιδέραιο της πόλης – νύμφης. Δεν θα εγκατέλειπες εύκολα, όπως κάθε ύπαρξη που έχει ρίζες ποντισμένες αναπόδραστα στο παρελθόν. Όπως κάθε ύπαρξη που είναι τόσο γνήσια και ακατέργαστη, … Διαβάστε περισσότερα




Επιστροφή
Ενώ εσύ λικνιζόσουν με χαμόγελο τιτίβισμα


Ζούσε κάποτε στις νότιες ακτές της Ίμβρου, κοντά στο ακρωτήρι Συκιά, ένα παλικάρι. Έβοσκε τα πρόβατά του ολομόναχο στις γύρω πλαγιές κα ποτέ δεν είχε κάνει κακό σε κανέναν. Η καρδιά του ήταν γεμάτη αγάπη και αθωότητα. Γράμματα δεν ήξερε, 