Στη λίμνη με τα νούφαρα…Αποκαλόκαιρο 2019

Αναστατώνεις το καλοκαίρι προσδοκώντας κι εγώ δεν ξέρω τι πράγματα και θαύματα, τι ανήκουστα κατορθώματα. Να δανειστείς, λέει, του Ποσειδώνα την τρίαινα, να προσαράξεις στην Ιθάκη ναυαγός, αγκαζέ με την Κίρκη και την Καλυψώ. Ν’ αναταράξεις τη μεγαλοθυμία του χαλκέντερου … Διαβάστε περισσότερα

Στη Δωδώνη (3η μέρα)

  

Αυτός ο χορός είναι πάντα κυκλικός. Το πέτρινο στεφάνι στο στέρνο του λόφου ατενίζει προστατευτικά την αδιάκοπα έφηβη κοιλάδα και τις απέναντι βουνοκορφές. Η θέα του ετέρου. Η μυσταγωγία επάνω στη σκηνή. Η ανα-παράσταση. Η θεία λειτουργία της μίμησης κάθε … Διαβάστε περισσότερα

Στις πηγές του Λούρου (2η μέρα)

Βάδιζε ενάντια στο ρεύμα του ποταμού, ούτε που θυμάται για πόσο καιρό. Είχε διαλέξει την όχθη την αριστερή και ήταν δύσβατα τα περάσματα. Κάτω από τα πέλματά του ένας ολόκληρος κόσμος γεννοβολούσε. Ρίζωμα, σπορά, άνθιση, ανάπτυξη, καρποφορία, μαρασμός, σήψη, κοπριά. … Διαβάστε περισσότερα

Ιωάννινα, στη λίμνη Παμβώτιδα (1η μέρα)

Ήξερα ότι θα περιμένεις. Άκαμπτη, ευθυτενής, μια λευκή πέτρινη χάντρα στο υδάτινο περιδέραιο της πόλης – νύμφης. Δεν θα εγκατέλειπες εύκολα, όπως κάθε ύπαρξη που έχει ρίζες ποντισμένες αναπόδραστα στο παρελθόν. Όπως κάθε ύπαρξη που είναι τόσο γνήσια και ακατέργαστη, … Διαβάστε περισσότερα

Το παραπέτασμα

Ξύπνησε με τον γνώριμο κόμπο στο λαιμό. Αξημέρωτα, όπως κάθε μέρα. Η οροφή έσταζε «πρέπει» και στο μαξιλάρι της ένα μικροσκοπικό, σταχτί πούπουλο, σκαλωμένο στο στρίφωμα, έγραφε «θέλω». Οι γρίλιες του παντζουριού γέμιζαν σταδιακά αιχμηρές λάμες φωτός. Η μέρα ανυπομονούσε … Διαβάστε περισσότερα

“Ο χορός του μαύρου πελαργού”

Από τι πυροδοτείται η έμπνευση; Τι είναι αυτό που ωθεί έναν καλλιτέχνη ν’ αφήσει ο,τιδήποτε άλλο κάνει ή τον απασχολεί εκείνη τη στιγμή, την όποια στιγμή, και να επιδοθεί στην τέχνη του; Τι τον επιστρέφει στο όστρακο, στο καβούκι, στο … Διαβάστε περισσότερα