Καρδιά μου, βρες τη δύναμη
ξανά να τραγουδήσεις
κι από τα τόσα σου δεσμά
τα πιο πικρά να λύσεις.
Δεν ξέρω τι ’ναι η δύναμη
και πως την αποκτούνε.
Εγώ μονάχα να χτυπώ
ξέρω κι ας με χτυπούνε.
Καρδιά μου, … Διαβάστε περισσότερα
Tag Archives: Τραγούδι
Του “κλέφτη” (αλλιώς ταραξάκο, δανδελίων, πικραλίδα)
Στην κρύπτη σου απαγκιάζεις
νερό και φως σοδιάζεις
κι αρμέγεις την αλμύρα
να κλώσεις νέα μοίρα.
Σε βρίσκω, σε σπουδάζω,
λιγάκι σ’ αιφνιδιάζω,
σαν βγαίνω απ’ το θαλάμι
κι απλώνω την παλάμη.
Να σου ζητήσω κάτι,
λευκό, άσπιλο δεμάτι:
σπυρί … Διαβάστε περισσότερα
Αγώνας
Πόσο μακριά ο ουρανός και πόσο ακόμα ο ήλιος
και πόσο τ’ άστρα τ’ άγνωρα κι οι απαρχές του κόσμου.
Πόσο μικρός ο άνθρωπος, πουλάκι η βούλησή του
που όταν δεν του κελαηδεί, μονάζει στη σιωπή του.
Άκτιστο, ακαταμάχητο το … Διαβάστε περισσότερα
Ανοιξιάτικο
Το μέλι στάζει απ’ το κεντρί
και το νερό απ’ το βράχο.
Οι άνεμοι τα σκόρπισαν
όσα ποθούσα να ’χω.
Το γέλιο κρύβει δάκρυα,
η ροδωνιά τ’ αγκάθι
κι ο μερακλίδικος καφές
καημούς στο κατακάθι.
Η νύχτα φέρνει έξαψη
και … Διαβάστε περισσότερα
Τα μαύρα ρούχα
Ρωτάς γιατί συχνά πυκνά
φορώ τα μαύρα ρούχα.
Δεν είναι πως βαριά πενθώ
για μιαν αγάπη που ’χα.
Τα μαύρα ρούχα τα φορεί
αυτός που λογαριάζει
να είναι πάντα έτοιμος
στον πόνο, στο μαράζι.
Αυτός που μαυροντύνεται
απόλυτα αγαπάει.
Δεν … Διαβάστε περισσότερα
Το Ξημέρωμα
Σαν φέγγει το ξημέρωμα,
χαράζει κι η καρδιά μου
και βγάζει στο περβάζι της
όλα τα υπάρχοντά μου.
Να τ’ αερίσει μια ολιά
για να φρεσκαριστούνε
κι απέ στα φυλλοκάρδια μου
πάλι να ξαναμπούνε.
Το Δέος πρώτα το άφατο
που … Διαβάστε περισσότερα
Άπιαστη
Να ζεις την κάθε μέρα σου
προσμένοντας να ζήσεις,
αρρώστια αν είναι η γιατρειά,
ποιον θα βρεις να ρωτήσεις;
Να μη σηκώνεις τ’ άρματα
στου κόσμου την αντάρα,
ποιος θα μπορέσει να σου πει
ευχή είναι ή κατάρα;
Όλοι επιμένουν … Διαβάστε περισσότερα
Σαν παραμύθι
Ο άνεμος στέλνει φωτιά και δίψα για ταξίδι
κι εσένα για να μου κρατάς τσ’ αγάπης αντικλείδι.
Αχνίζει η πλάση ολόγυρα, στενάζουνε τ’ αμπέλια
και τα πουλιά γλεντοκοπούν στων πλατανιών τα τέλια.
Στης πόλης τα διαζώματα, σιμά στους καταρράκτες
μια … Διαβάστε περισσότερα
Ζωή δεύτερη
Μία μπουκίτσα ζάχαρη
κι όμως ψηλά αρμενίζει.
Σταλίζει στο μπαλκόνι μου
και με καλημερίζει.
Περνιόμαστε για δυνατοί,
τον κόσμο κυβερνάμε,
αλλά ό,τι και να κάνουμε
απλώς χαμοπετάμε.
Μία σταλιά από πούπουλα
δαμάζει τον αέρα.
Γλεντάει την υδρόγειο,
τραγούδι νύχτα μέρα.… Διαβάστε περισσότερα
Ως πότε;
Αυτός ο τσακισμένος της μυρσίνης μίσχος
ήταν κάποτε ο βραχίονας μιας γροθιάς.
Αυτή η μισοσβησμένη, άνευρη φλόγα
ήταν κάποτε η καρδιά μιας πυρκαγιάς.
Αυτό το μελανόμορφο, απύθμενο λαγήνι
ήταν κάποτε το αποκούμπι μιας σοδειάς.
Αυτή η λαβωμένη, αμετανόητη σημαία
ήταν … Διαβάστε περισσότερα