Δεν έχεις λόγια, λες, και ντύνεσαι ρημάδι,
μήπως κρυφτεί της ανομίας σου το σημάδι.
Μα έχεις στρώμα, δυο καρέκλες και τραπέζι
και το παιδί σου πλάι αμέριμνο να παίζει.

Δεν έχεις άλλη υπομονή, λες, και φωνάζεις.
Συνομωσίες κι ανεπάρκειες μηρυκάζεις.… Διαβάστε περισσότερα