Αγρίμι κόσμο γύρισε, μαζί του εμετρήθη,
μονάχο αντιπάλεψε τη δόξα και τη λήθη.
Στα νύχια κράτησε μυρτιά, στο στόμα σταμναγκάθι,
στα όρη, στ’ άγρια βουνά το ζώσανε τα πάθη.

Αγρίμι τάισε καρδιά φτωχούς και διψασμένους
και πότισε ροδόσταμο στρατιές αδικημένους.