Πώς να γιορτάσω σήμερα
και τι να σας κεράσω;
Ο χρόνος είναι θάλασσα
και πως να τη δαμάσω.

Ήταν η μέρα κάποτε
ενός παιδιού χεράκι.
Μου έγνεφε κι ανάσαινα
γλυκό ένα αεράκι.

Μύριζε το τετράδιο
κι η πένα μου σκιρτούσε,
καθώς με λέξεις την καρδιά
σεμνά φυλλομετρούσε.

Τώρα οι ώμοι μου λυγούν,
βαριά η ζωή, πονάει.
Συντρόφους ψάχνω με φτερά
κι αυτή με περγελάει.

Αλλού τις φλόγες πολεμούν,
αλλού θερίζουν λάσπη.
Παλεύουν μ’ άγρια στοιχειά
για ν’ ακουστεί η αγάπη.

Όσα ως τώρα ξέραμε
χαθήκαν ή αλλάξαν.
Οι ηγέτες μας παλιώσανε
κι οι ρήτορες σκουριάσαν.

Το πριν αναλογίζομαι,
το τώρα μελετάω,
μαζεύω τις δυνάμεις μου
και στ’ αύριο τραβάω.