Τι είναι πλέον θησαυρός
που λάμπει, δεν τυφλώνει,
σε έναν κόσμο τόσο αψύ
με δράκους στο τιμόνι;

Τι είναι πια τόσο ακριβό
που σβήνει την αυθάδεια
και μάχεται ακούραστα
νικώντας τα σκοτάδια;

Τι είναι λάδι και ψωμί
με ζάχαρη από πάνω,
που δίνει ενέργεια, πυγμή
να τρέχω και να φτάνω;

Τι είναι ανάσα και φιλί
κι αθάνατο νεράκι
να πίνεις, να στυλώνεσαι,
να λιώνει το σαράκι;

Πες μου κι ακόμα πιο πολύ
δείξε μου, ομορφιά μου.
Άλλο δεν έχω θησαυρό:
εσένα στην καρδιά μου.