Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά,
με μάσκες κι αντισηπτικά,
πάει ο παλιός ο χρόνος,
ο σκληρός πατέρας Κρόνος.

Αρχή που βγήκε ο μουλωχτός,
ο αδίστακτος κορωνοϊός,
στη γη να περπατήσει
και να μας κακοκαρδίσει.

Άγιος Βασίλης έρχεται
κι όλους μας καταδέχεται,
και εμβόλια κρατάει.
Άσπρη μπλούζα, δες, φοράει.

Άγρυπνος στην εντατική
τις νοσοκόμες ευλογεί.
Κερνάει γιοματάρι
τον παππού, το παλικάρι.

Με πίστη και υπομονή
στης μάχης την πρώτη γραμμή,
τους φόβους ησυχάζει,
η θωριά του μέλι στάζει.

Στο σπίτι κι αν κλειστήκαμε,
με μια φωνή ευχηθήκαμε,
οι πόνοι να μισέψουν
κι οι χαρές να περισσέψουν.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά,
βαστάτε, αδέρφια μου, γερά
κι ας σπάσουμε το ρόδι,
το κακό να πάρει πόδι.

Με καραντί τα κάλαντα,
μα της ψυχής τ’ αμάραντα
στο μετάξι κεντημένα
ψάλλουν το Εικοσιένα!