Ο ήχος της βροχής
σε στέλνει να πλυθείς
οι λύπες κι οι πικρίες
απόνερα να γίνουν
τα ζόρια ν’ απαλύνουν

Οι στάλες κι οι δροσιές
μουσκεύουν τις βραγιές
στο σώμα, την καρδιά σου
να βρει φωλιά ο σπόρος
ζωής αγγελιοφόρος

Μουσκεύει ο ουρανός
νοτίζεται το φως
προβάλλει ουράνιο τόξο
ψηλά για να κοιτάξεις
να θέλεις να πετάξεις

Της λάσπης το καφέ
ξυπνά τον κατιφέ
ν’ ανθίσει στο παρτέρι
μπροστά του σαν περνάς
να του χαμογελάς
να σιγοτραγουδάς

Claude Monet, Βροχή,1886-1887