Κάποιοι άνθρωποι έχουν ένα μικρό αμέθυστο άστρο φωλιασμένο στη μασχάλη τους

Όταν βαδίζουν η καρδιά τους προπορεύεται εξαιτίας του

Είναι ακατάβλητη η επίδρασή του στη ζωή τους

Δίνει ενέργεια σε φωνήματα και χειρονομίες συχνά ακατανόητες από τους πολλούς

Τροφοδοτεί χρησμούς επουράνιους και αλήθειες υποχθόνιες

Κάθε εμποδισμένη αγάπη στη θαλπωρή τους καταφεύγει

Κανείς δεν ξέρει από πού αντλούν αυτό το ευγενικό, άοκνο Φως

Ούτε κι οι ίδιοι προσπαθούν να βρουν την κρύπτη του

Αναλλοίωτοι πορεύονται στις υπόσκαφες βραγιές

Εναποθέτοντας το σπόρο που αφρόντιστος ευδοκιμεί

Αρκεί να βρει χωροχρόνο κατάλληλο

Τα πέλματά τους ευωδιάζουν μυρσίνη και βασιλικό

Διηθίζουν τον κόσμο και αποστάζουν την ομορφιά του

Ακτινοβολούν ακόμη κι όταν τους ερημώνει ο πόνος

Κάποιοι άνθρωποι υπάρχουν σχεδόν αγγελικά

Την Ποίηση σεμνά υπηρετούν

Μονάζουν ερωτοτροπώντας με παραδείσια πουλιά

Μας εξαγνίζουν όταν στο πλάι μας σταθούν

κι αναχωρούν προτού ακόμη γεννηθούν