Τι να πρωτοπεί κανείς για την κυρία Αγγελική Βαρελλά. Ότι έχει βάλει την υπογραφή της με ανεξίτηλο φωσφοριζέ μελάνι στην ελληνική παιδική λογοτεχνία; Ότι είναι ένα από τα στιβαρότερα θεμέλια της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς εδώ και μισό αιώνα περίπου κι ακόμη παραπάνω; Ότι χωρίς να έχει «επισήμως» σπουδάσει την παιδαγωγική επιστήμη αλλά ιστορία και αρχαιολογία, είναι από τις σπουδαιότερες, απολαυστικότερες και ευφυέστερες παιδαγωγούς -με την κυριολεκτική και μεταφορική σημασία της λέξης- που έχω συναντήσει; Ότι είναι η φίλη και η γιαγιά που όλοι θα θέλαμε να έχουμε;
Μιλώντας πριν λίγες μέρες μαζί της, μου είπε μία προσευχή που είχε διαβάσει σε επιγραφή, στον καθεδρικό ναό του Τσέστερ της Αγγλίας και την υιοθέτησε ισοβίως, γιατί της ταίριαζε γάντι:
«Κύριε, δώσε μου διάθεση, χιούμορ. Δώσε μου το χάρισμα ν’ αναγνωρίζω το αστείο. Να παίρνω λίγη ευτυχία από τη ζωή και να τη μοιράζομαι με τους άλλους ανθρώπους».
Της τηλεφώνησα περπατώντας πλάι στη θάλασσα, στο Παλαιό Φάληρο, για να της βάλω ν’ ακούσει τον ήχο των κυμάτων, μια που έχει μήνες να βγει από το σπίτι της. Σκέφτηκα ότι έτσι ίσως λίγο να παρηγορηθεί για την αναγκαστική κλεισούρα που μας έχει επιβάλει η πανδημία του κορωνοϊού. Και αντί να την παρηγορήσω εγώ, με παρηγόρησε εκείνη…Είναι ίσως ο ένας και μοναδικός άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου, που η φωνή του είναι ορατά, ακουστικά, οσφρητικά, γευστικά και χειροπιαστά γελαστή. Μη με ρωτήσετε πως στο καλό γίνεται αυτό. Είναι το δικό της μυστικό…
Εδώ και μέρες το βιβλίο που έχω μονίμως επάνω στο γραφείο μου, διαβασμένο ήδη αμέτρητες φορές, είναι δικό της και χριστουγεννιάτικο. «Με ευχές, φλουριά κι αγάπη» ο τίτλος του. Επανακυκλοφορεί ανανεωμένο από τις Εκδόσεις Σαΐτη, με υπέροχη, «αγαπησιάρικη» εικονογράφηση από την Κατερίνα Χαδουλού.
Περιέχει 8 γιορτινές ιστορίες και μία Χριστουγεννιάτικη Αλφαβήτα ως πρόλογό τους. Και τι δεν συμβαίνει σ’ αυτές τις ιστορίες! Διαβάζοντας τους τίτλους τους και μόνο, παίρνεις μία άκρως χορταστική ιδέα: «Το θαύμα», «Το παράξενο δώρο του Αϊ Βασίλη», «Μ’ ένα τρίγωνο στη Σελήνη», «Τέσσερα φλουριά, τέσσερις χαρές», «Η κουδουνίστρα του Χριστού», «Τα Χριστούγεννα του κομπιούτερ», «Υπάρχει ή δεν υπάρχει Αϊ Βασίλης;», «Η δασκάλα με τη χριστουγεννιάτικη…λαογραφία».
Οι ήρωες της κυρίας Αγγελικής (αφήνω το κυρία Βαρελλά γιατί αν διαβάσει αυτό το σημείωμα θα μου την πει: «προς τι ο πληθυντικός της μεγαλειότητος;» – κρατώ το «κυρία» γιατί αυτή εδώ είναι μια…σοβαρή παρουσίαση βιβλίου), είναι όλοι ήρωες της… διπλανής πόρτας. Χιονάνθρωποι και…χιονανθρωπίνες που ζουν τον καταψυγμένο έρωτά τους με πάθος, ώσπου να λιώσουν. Παιδιά που παρακαλούν τον Άγιο Βασίλη να τους φέρει δώρο μία…σκωληκοειδίτιδα, βλέπουν ανορθόγραφα σεληνιακά όνειρα και λένε τα κάλαντα σε ζωντανή διαστημική σύνδεση. Βασιλόπιτες με φλουριά κωνσταντινάτα που φτάνουν και περισσεύουν για όλους τους συνδαιτημόνες και για να φαν κι οι κότες. Βοσκόπουλα που σκέπτονται ορθολογικά και κατατροπώνουν τους τρεις Μάγους με τη σμύρνα, το χρυσό και το λιβάνι τους, πηγαίνοντας πεσκέσι στο νεογέννητο Χριστό μια κουδουνίστρα (ό,τι θα ήθελε πραγματικά ένα μωρό, δηλαδή). Τον Χαραλάμπη που κερνάει…νηστίσιμο σκαλτσούνι τον κατακουρασμένο υπολογιστή ASTR PC 5603 στη δουλειά της μαμάς του και εκείνος αφυπνίζεται και δίνει σε όλους να καταλάβουν τι θα πει εργασιακά δικαιώματα στη γιορτή και τη σχόλη. Την κυρία Δώρα που γιορτάζει τα πρώτα της δια αλληλογραφίας Χριστούγεννα χάρη στη γειτονοπούλα της, μαθαίνοντας από…δεύτερο χέρι αν υπάρχει ή όχι Αϊ Βασίλης τελικά. Και την κυρα-Ρήνη, τη δασκάλα, που ήξερε απέξω κι ανακατωτά όλα τα έθιμα του Δωδεκαημέρου, «βομβάρδιζε» με αυτά τους μαθητές της και δεν καταλάβαινε γιορτές, αν δεν διάβαζε Παπαδιαμάντη κι αν δεν άκουγε στη διαπασών τα κάλαντα μπρος στο κατώφλι της.
Αν δεν σας έπεισα ακόμη ότι αυτό το βιβλίο είναι το απόλυτο δώρο για τις γιορτινές ημέρες που έρχονται, για παιδιά από 2 έως 102 ετών παρακαλώ, το σημείωμα στο οπισθόφυλλό του ίσως τα καταφέρει καλύτερα:
“Ζεστές που ’ναι οι άγιες μέρες! Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Φώτα. Το σπίτι γίνεται μπαξές που μοσχοβολά αγάπη. Η κουζίνα γιορτάζει με χριστόψωμα και κουραμπιέδες. Τα μελομακάρονα στάζουν μέλι. Οι δίπλες και τα ρόδια δίνουν ευχές. Τα φλουριά παίζουν κρυφτό στις βασιλόπιτες. Το αγιασμένο νερό στέλνει φιλιά με τα φύλλα του βασιλικού, κι ένα βιβλίο στο τραπέζι, γραμμένο κι αυτό με ευχές, φλουριά κι αγάπη, περιμένει να το ανοίξεις, για να σου…ανοίξει την καρδιά του!“.