Εξετάσεις

Εξετάσεις.
Πρέπει να περάσεις.
Το ποτάμι έχει δύο όχθες.
Αυτοί που πέρασαν απέναντι, σου λένε πως αυτό είναι το καλύτερο για σένα.
Εσύ στέκεσαι και συλλογιέσαι αν μπορείς.
Γιατί ακόμη δεν είσαι σίγουρος αν θέλεις.
Πιο σίγουρος είσαι για άλλα πράγματα.
Για τις φεγγαραχτίδες στα μάτια της κολλητής σου, όταν σου χαμογελά.
Για τη γλύκα του πρωινού ύπνου, όταν απουσιάζει αιφνιδίως ο καθηγητής της πρώτης ώρας.
Για την αγκαλιά στη φωνή της μητέρας: Έφαγες πρωινό; Πήρες μαζί σου δεύτερο στυλό; Ήπιες τις βιταμίνες σου;
Για το φτερούγισμα στην καρδιά σου όταν νικάει η ομαδάρα.
Για τις απίθανες χορευτικές φιγούρες στο αγαπημένο σου τραγούδι.
Γι’ αυτά είσαι απολύτως σίγουρος.
Τα υπόλοιπα είναι ζωή σε άλλο πλανήτη.
Αυτόν της ενηλικίωσης.
Μα εσύ είσαι ακόμη παιδί.
Ένα μεγαλούτσικο παιδί όταν ξυπνάς.
Ένας μικρούτσικος μεγάλος όταν κοιμάσαι.
Και πρέπει να ισορροπείς συνεχώς στο τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στους δύο κυρίαρχους εαυτούς σου.
Ανάμεσα στη μέρα και στη νύχτα σου.
Ανάμεσα στην πραγματικότητα και στα όνειρά σου.
Μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και ν’ αποφασίσεις.
Πως καιρός είναι να περάσεις απέναντι.
Γιατί το ποτάμι έχει δύο όχθες.
Αυτοί που έχουν ήδη περάσει απέναντι, σου λένε πως πρέπει να το κάνεις κι εσύ.
Κι αν παραπατήσεις και πέσεις;
Κι αν δεν τα καταφέρεις;
Μη φοβάσαι.
Ό,τι είναι να έρθει, θε να ’ρθεί.
Σημασία έχει να είσαι ΕΣΥ εκεί.
Ακέραιος.
Να προσπαθείς γαλήνια, συνετά, για το καλύτερο που μπορείς.
Κοιτάξου στον καθρέφτη.
Εμπιστεύσου τον.
Σκύψε μέσα σου.
Έχεις χέρια που ήταν κάποτε πτερύγια.
Από γεννησιμιού σου ξέρεις να κολυμπάς.
Έχεις πτερύγια που θα γίνουν φτερά.
Έχεις μυαλό, έχεις καρδιά.
Όπως όλα τα παιδιά.
Απλώς, πάρε βαθιές ανάσες στραμμένος προς το Φως.
Αγάπα τον εαυτό σου, αγάπα τη ζωή.
Κοίτα μόνο μπροστά.
Θα περάσει κι αυτό.
Και θα είσαι μια χαρά.
Γιατί ζεις και βασιλεύεις.
Στα νιάτα σου.