Θα πετάξω…

Την ευθυνοφοβία, την αρχομανία και την τυπολατρεία φορέων και προσώπων που καταδυναστεύουν την πραγματική ουσία και θεοποιούν την εκάστοτε επιφανειακή εξουσία στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Τις μεθοδεύσεις, τις πρακτικές και τις αποφάσεις που εκδιώκουν τα «διαφορετικά» παιδιά από το «κανονικό» σχολείο, λες και η ζωή και η κοινωνία είναι κομμένη και ραμμένη στου Προκρούστη το φορείο.

Τους «συναδέλφους» που υποσκάπτουν, κατατρέχουν και φθονούν ό,τι δεν συμμερίζονται, ό,τι δεν μπορούν οι ίδιοι να πράξουν και να ονειρευτούν και ό,τι επιλέγουν να μην κατανοούν.

Τους γονείς που ερίζουν και προπηλακίζουν, αντί να συμπορεύονται, να προτείνουν, να αξιολογούν με ψυχραιμία και να υποστηρίζουν το εκπαιδευτικό έργο με κατανόηση και παρρησία.

Θα κρατήσω…

Το αδαμάντινο δάκρυ ευγνωμοσύνης του γονιού που μοιράζεται με ειλικρίνεια και σεβασμό απέναντι στο πρόσωπο του εκπαιδευτικού την αλήθεια του και συνεργάζεται εποικοδομητικά για το καλό του παιδιού του και κάθε παιδιού.

Το χέρι βοήθειας και αλληλεγγύης και το χαμόγελο εμψύχωσης συναδέλφων με τους οποίους μοιραζόμαστε και (επι)κοινωνούμε κοινά Όνειρα και Προσπάθειες για την Παιδεία και τον Πολιτισμό σε αυτή τη χώρα, καρδιοχτυπώντας στον ίδιο ρυθμό.

Την προσφορά ανθρώπων της διοίκησης και εμπνευσμένων σχολικών συμβούλων και συνεργατών που καταθέτουν τον καλύτερο εαυτό τους υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα.

Τις απερίγραπτες εκείνες στιγμές Ποίησης που η τάξη ίπταται και η ομάδα πετάει, γιατί σε κάθε μικρό, ζαχαροκαμωμένο μπρατσάκι φυτρώνει κι από μια φτερούγα αυτοπεποίθησης, χαράς, έμπνευσης και δημιουργικότητας.

Τη μαγική, σχεδόν ιερή στιγμή, που οι μαθητές μας, νήπια και προνήπια, με μαέστρο την εξαιρετική κι αγαπημένη συνάδελφο Νεκταρία Κορκού, πρόβαραν για τη φετινή καλοκαιρινή μας γιορτή με τίτλο “Τα χρωματιστά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη” το εξαίσιο “Νανούρισμα” των Μίκη Θεοδωράκη και Κώστα Βίρβου στη Νοηματική γλώσσα. Συγκίνηση μέχρι δακρύων.

21 Ιουνίου 2025, θερινό ηλιοστάσιο, σχολικό έτος 2024-25 ΤΕΛΟΣ.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!