Μέριασε webex να διαβώ,
μου τα ’χεις κάνει ρόιδο.
Σου φαίνομαι απ’ τα παιδιά
που πιάνονται κορόιδο;

Μου λεν να στήσω μάθημα
μπροστά σε μια οθόνη,
για να μη σβήσει η επαφή
και ξεχαστούμε μόνοι.

Μου λεν η τηλεκπαίδευση
θαύματα πως θα κάνει:
προφέσορα την Αργυρώ,
κοσμήτορα το Γιάννη.

Μια σύνδεση, ποια σύνδεση;
Να η Ωραία του Πέραν!
Ακούει μήπως ο Ε.Τ.
από το υπερπέραν;

Κόπιασε να εκπαιδευτείς
πεντάχρονή μου Θέκλα,
που δεν μπορείς ούτε λεπτό
να κάτσεις στην καρέκλα.

Έλα κι εσύ, Αρίστο μου,
που μόνο ψιθυρίζεις,
που δύσκολα χαμογελάς
και όλο ζωγραφίζεις.

Θωμά μου, λίγο ηρέμησε!
Ο πόντικας στενάζει.
Φωτιές το πληκτρολόγιο
στα δυο σου χέρια βγάζει.

Δεν παίζουμε, καμάρι μου,
τις άριες του Πουτσίνι.
Και πρόσεχε να μην πνιγείς,
που τρως και μανταρίνι.

Εμπρός, λοιπόν, καλόπαιδα,
ας κάνουμε ένα ακόμα
διαγωνισμό χασμουρητού,
μα με κλειστό το στόμα!

Μου φαίνεται τα έτσουξες
στο γεύμα, Θανασάκη.
Ήπιες τη μπύρα του μπαμπά
κρυφά με το σουβλάκι!

Αλλού σου λέω, αλλού πατάς
και σε πετάει έξω
το έξυπνό σου κινητό.
Νίκη μου, πως ν’ αντέξω;

Κύριε, κλείνω βιαστικά.
Ο μπέμπης μπουσουλάει!
Μάσησε και τη γόμα μου.
Τώρα με γαργαλάει!

Συμέλα, αδίκως στήθηκες
για να μας πεις το ποίημα.
Απόψε η τηλεκπαίδευση
σκοράρει παντομίμα.

Μαράκι μου, χτενίστηκες
ολόιδια σαν τα Μάπετ,
μα μόνο τα κοτσίδια σου
διακρίνουμε στο τάμπλετ…

Κυρία, πείτε στη μαμά,
το μπρόκολο βρωμάει.
Γι’ αυτό δεν συγκεντρώνομαι!
Εκείνη με αποσπάει.

Κύριε, όλο φτερνίζονται
ο Μάκης και η Βάλια.
Παιδί μου, μην αγχώνεσαι!
Κολλούν τα τηλεσάλια;

Κυρίες, κύριοι και παιδιά,
ΜιΜιΕυαίσθητα ώτα,
το μάθημα – παράσταση
μας άλλαξε τα φώτα.

Ας πάμε για τα χάπια μας
τώρα, τις δραμαμίνες,
τις βιταμίνες, τους ορούς.
Γ…ώ τις καραντίνες!