Η φωτογραφία δική μου, τραβηγμένη στην Ερμιόνη Αργολίδας…

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Υγρές, βαθυκόκκινες κλωστές κρεμάστηκαν απ’ τη Σελήνη
Αίμα φλογοβόλο, που κάνει το χώμα αβάσταχτα να ζητά
Νυφικά γιορντάνια και ξόμπλια νεκρικά της ερήμου 

Νοτισμένα τα πουκάμισα του μεσότοιχου μήνα
Ποια δάκρυα, ποιους ιδρώτες να σφούγγισαν
κι όταν τα στραγγίζω,
ξερνούν αστρίτες, μονομάχους και ατλάζια;

Χορταρένιες κλίμακες συνενώνουν τα ουράνια σώματα
Οδηγώντας ακατάλυτα, πότε στην αυγή, πότε στο σούρουπο
Για να κρατιέται ορθή η Τάξη του Κόσμου

Αλλά τί είναι εκείνο, που αγρυπνά και δοκιμάζεται,
Τί είναι εκείνο, που τα υπόκωφα αγριεύει;

Ένα γεράκι ενεδρεύει στο Βορρά
Μια ανεμώνη ψυχοπιάνεται στο Νότο
Από τη Δύση ξεκινάει το μπουρίνι
Και στην Ανατολή σκάζει το μάτι του κυκλώνα

Πυρρίχιοι χοροί ζυμώνουν μαχαίρια και μαστούς λύκαινας
Δεν σηκώθηκαν ακόμη οι χορευτές τους απ’ τα Μάταια
Μονάχα οι ιέρειες συναντιούνται στα τρίστρατα
Με μάτια εκστατικά και επηρμένα
Στάζουν μέλι για τη θεά Κραυγή, γάλα για τη θεά Σιωπή
Για να γλιστρήσουν ευκολότερα οι επικλήσεις
Στη χοάνη του Ανυπότακτου